نامه چارلی چاپلین به دخترش جرالدین

دخترم جرالدین
پدرت با تو حرف می زند! شاید شبی درخشش گرانبها ترین الماس این جهان تو را بفریبد. آن شب است که این الماس، آن ریسمان نا استوار زیر پای تو خواهد بود و سقوط تو حتمی است.
روزی که چهره یک اشراف زاده بی بند و بار تو را فریب دهد، آن زمان بند بازی ناشی خواهی بود، بند بازان ناشی همیشه سقوط می کنند.
از این رو دل به زر و زیور مبند، بزرگ ترین الماس جهان آفتاب است که خوشبختانه بر گردن همه ما می درخشد. اما اگر روزی دل به مردی آفتاب گونه بستی با او یکدل باش و به راستی او را دوست بدار.
{قابل توجه بعضی از خانمهای این دوره و زمانه}دخترم هیچکس و هیچ چیز را در این جهان نمی توان یافت که شایسته آن باشد که دختری ناخن خود را به خاطر آن عریان کند. برهنگی بیماری عصر ماست. به گمان من تو باید مال کسی باشی که روحش را برای تو عریان کرده است.
جرالدین دخترم! با این پیام نامه ام را پایان می بخشم؛ انسان باش زیرا که گرسنه بودن و در فقر مردن هزار بار قابل تحمل تر از پست و بی عاطفه بودن است.

دیشب داشتم یه فیلم می دیدم از مسعود ده نمکی. با موضوع فقر و فحشا. از دیشب تا حالا اعصابم خرابه. ای خاک بر سر اونایی که با دزدیهاشون نون بعضی ها رو می برند. یا کسایی که با ربا و نزول خواری یه خانواده رو بدبخت می کنند.
تو این فیلم که کاملا مستند بود می رفتند و با خانمها و دخترهایی که تن به خود فروشی می کردند مصاحبه می کرد. یه عده شون که واقعا دلم به حالشون سوخت!!! از بدبختی و نداری و فقر تن به این کار کثیف می دادند. بعضی هاشون برای اینکه مثلا یه خونواده پر تعداد بودند و پدرشون به هر دلیلی نداشت که خرج زندگی رو در بیاره تا دبی هم رفته بودند. می رفتند اونجا پیش یکی از شیخهای دبی (البته اگر دختر بوند!!!) بعد از ...... طرف یه ۳-۵ میلیونی بهشون می داد. بعد از اونهم دیگه می افتادند تو دست کاباره چی ها و رقاصخونه ها و ....... .
یکی شون می گفت ما ۴ تا خواهریم که قرعه کشی کردیم کدوممون بره دبی. قرعه به نام من بدبخت افتاد که برم با اینکه از همه شون کوچیکتر بودم .........!!!؟  و مدام داشت گریه می کرد. تازه داشت بر می گشت خونه...................