فروغ فرخ زاد

قهر

نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریبها
تو هم پی فریب من نشسته ای
                                                      به چشم خویش دیدم آنشب ای خدا
                                                      که جام خود به جام دیگری زدی
                                                      چو فال حافظ آن میانه باز شد
                                                      تو فال خود به نام دیگری زدی
برو.......برو.......بسوی او، مرا چه غم؟
تو آفتابی.......او زمین......من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ستارگان........